Historia dolara amerykańskiego - czyli co zadecydowało o sukcesie USD

Dolar jest jedną z tych walut, które cieszą się największym powodzeniem. Na giełdzie najwięcej transakcji przeprowadza się właśnie z uwzględnieniem kursu dolara. Wymieniając walutę, bierze się przeważnie pod uwagę również USD dolar amerykański wśród tych, które zalicza się do dobrze prosperujących. Historia dolara może być jednak zaskakująca – na przestrzeni chociażby ostatniego wieku podejmowano różne wątpliwe decyzje pod względem etycznym, by popyt na tę walutę mógł się utrzymać na wysokim poziomie.

Jak dolar stał się oficjalną walutą Stanów Zjednoczonych?

Dolar stał się oficjalną walutą Stanów Zjednoczonych w momencie, gdy kraj ten obchodził 10. rocznicę uzyskania niepodległości, a więc w roku 1785. Waluta stała się prawnym środkiem płatniczym w USA dopiero w roku 1792. Papierowe banknoty pojawiły się w obiegu jeszcze później, czyli w roku 1861, w momencie, kiedy w Stanach wybuchła wojna secesyjna.

Od samego początku ich istnienia dbano o to, by uchronić je przed fałszowaniem. Dowodem tego jest kolorowy rewers, czyli zielona barwa, która do dziś powoduje, że na dolary mówi się potocznie „zielone”. Warto dodać, że niezależnie od tego, czy jest to banknot 20-dolarowy, czy 100-dolarowy, ma ten sam zielony odcień.

Banknoty USA są lepszej jakości, niż papierowe pieniądze w większości innych krajów. Wynika to ze sposobu ich produkcji. Głównymi składnikami, które stosuje się do ich wytwarzania są bawełna i len, a nie celuloza. To sprawia, że pieniądze amerykańskie są znacznie trwalsze: banknot 1-dolarowy pozostaje w obrocie przez 6 kolejnych lat, a 100-dolarowy nawet przez 15.

Z czasem wprowadzono nowy system zabezpieczeń, który wymusza odświeżanie banknotów co pewien okres. Jednak pomimo tych udoskonaleń, wciąż można płacić fizycznym pieniądzem, który został wyemitowany po roku 1861.

Wzrost znaczenia dolara na arenie międzynarodowej

Początkowo dolar pozostawał wyraźnie w cieniu brytyjskiego funta. Najpierw był powiązany ze srebrem i ta relacja przynosiła korzystne efekty do początku wieku XX. Następnie od 1900 roku kojarzony z możliwością wymiany na złoto. Zgodnie z ówczesnym parytetem uncja złota kosztowała 20,67* dolata.

Do wybuchu II wojny światowej dolar amerykański był tylko jedną z wielu dostępnych walut. Jednak wraz z wprowadzeniem systemu Bretton Woods w roku 1944 sytuacja na rynku międzynarodowym diametralnie się zmieniła na korzyść amerykańskiego dolara. Zgodnie z postanowieniami po zakończeniu działań wojennych kursy walut innych krajów miały być ustalane względem USD.

Tym samym waluta amerykańska wspięła się na szczyt, a jednocześnie wciąż była powiązana ze złotem. Pewna pozycja dolara wynikała więc stąd, że zawsze istniała taka możliwość, by wymienić ją na złoto. Początkowo takie rozwiązanie było korzystne dla wszystkich, a w szczególności dla Stanów Zjednoczonych, jednak dolar z czasem zaczął tracić na wartości z powodu dodrukowywania banknotów. Także sytuacja polityczna i wojna w Wietnamie przełożyły się na mniejsze zaufanie do tej waluty.

W rezultacie dolar całkowicie zerwał ze złotem. Nastąpiło to dokładnie 15 sierpnia 1971 roku. Ówczesny prezydent Richard Nixon zawiesił wówczas wymianę waluty USA na ten kruszec. Natomiast w roku 1973 system Bretton Woods został całkowicie rozwiązany. Od tego momentu dolar staje się walutą płynną – jej wartość względem innych określa rynek.

Dolar przekształca się w petrodolara

Powstanie systemu transakcyjnego petrodolar nie byłoby możliwe, gdyby nie zasługa w tym zakresie sekretarza stanu USA, Henryego Kissingera. Transakcja ta polegała na tym, że dolar stał się wyłączną walutą, za jaką można było kupić ropę. Wynikało to z zawartego porozumienia z Arabią Saudyjską. Oficjalnie z takiego rozwiązania można było korzystać w roku 1975, czyli po 12 miesiącach od jego ustanowienia.

Rosnący popyt na dolara potęgował systematyczny dodruk banknotów. Petrodolar gwarantował Stanom zysk z uwagi na to, że duża część nadwyżek powstałych ze sprzedaży ropy zasilało obligacje tego kraju. Złote czasy petrodolara nie trwały jednak w nieskończoność – załamanie przyszło już pod koniec lat 70. XX wieku. W obiegu było tak dużo dolarów, że zarówno waluta, jak i obligacje szybko traciły na swojej wartości. Jednak po nawiązaniu porozumienia na linii USA-kraje OPEC (ang. Organization of the Petroleum Exporting Countries) petrodolar się odrodził – popyt na dolary gwałtownie wzrósł. Ceny ropy poszybowały bowiem w górę po tym, jak ograniczono jej wydobycie. W ten sposób sytuacja finansowa Stanów Zjednoczonych ustabilizowała się na rynku krajowym i międzynarodowym.

Dolar jako główna waluta rezerwowa

Waluta rezerwowa to banknoty, którymi dysponują przedstawiciele krajów podczas dokonywania płatności zagranicznych. Najbardziej popularną walutą tego typu jest dolar amerykański. Świadczy o tym ostatnie 10 lat – w tym okresie kraje zgromadziły walutę Stanów wysokości dwóch trzecich względem innych swoich rezerw walutowych. Obecnie dolar w dalszym ciągu wiedzie prym wśród walut rezerwowych i jest uznawany za safe heaven. Uważany jest za stabilną walutę, ponieważ kojarzy się ją z papierami skarbowymi USA. Inne waluty rezerwowe o znaczeniu globalnym to na przykład euro, jeny, czy funt brytyjski.

Zobacz archiwalne kursy USD/PLN

kurs dolara 2024
kurs dolara 2023
kurs dolara 2022
kurs dolara 2021
kurs dolara 2020
kurs dolara 2019
kurs dolara 2018
kurs dolara 2017
kurs dolara 2016
kurs dolara 2015

Kurs USD ostatnie 10 dni

kurs dolara z dnia: 2024-11-20
kurs dolara z dnia: 2024-11-19
kurs dolara z dnia: 2024-11-18
kurs dolara z dnia: 2024-11-15
kurs dolara z dnia: 2024-11-14
kurs dolara z dnia: 2024-11-13
kurs dolara z dnia: 2024-11-12
kurs dolara z dnia: 2024-11-08
kurs dolara z dnia: 2024-11-07
kurs dolara z dnia: 2024-11-06

Zobacz również: Kurs EUR/PLN